آب های خالص آزمایشگاهی

 

طبقه بندی ها و رویکردهای متفاوتی برای آب های خالص آزمایشگاهی، وجود دارد و ما در اینجا به تعاریف آب خالص براساس استاندارد ASTM , ISO 3696 می پردازیم.

 

 

بر اساس این تعریف، آب خالص به سه تیپ I,II,III تقسیم بندی شده است:
– مقاومت الکتریکی آب تیپ III در ۲۵ درجه سانتیگراد ۴MΩ-cm معادل هدایت الکتریکی ۰٫۲۵μS/cm و TOC کمتراز ۲۰۰ ppb است. از این آب جهت مصارف عمومی آزمایشگاه نظیر شستشوی ظروف شیشه ای آزمایشگاهی، تغذیه ژنراتورها، اتوکلاو، حمام های حرارتی، چمبرهای محیطی، هایدروپونیک و غیره استفاده می شود.
– مقاومت الکتریکی آب تیپ II در ۲۵ درجه سانتیگراد ۱MΩ-cm معادل هدایت الکتریکی ۱μS/cm و TOC کمتر از ۵۰ppb  می باشد. عمدتا مصارف این نوع آب در تهیه معرف ها، آماده سازی بافر یا محیط کشت، شیمی عمومی، انکوباتورهای کشت سلول، سنتز و همچنین جذب اتمی می باشد.
– آب خالص تیپ I ، بالاترین درجه خلوصی است که می توان به آن رسید. مقاومت الکتریکی این آب ۱۸MΩ-cm برابر با ۰٫۰۵۵μS/cm  است و میزان TOC آن کمتر از ۵۰ppb می باشد. این آب در حساسترین تست ها و دستگاه های آزمایشگاهی نظیر GC-MS ،GC ،UHPLC ،HPLC ، زیست شناسی مولکولی، بیوشیمی، باروری in-vitro و تولید داروهای بیولوژیک مورد استفاده قرار می گیرد.

 

 

تخمین و برآورد حجم آب مورد نیاز آزمایشگاه نکته مهم دیگری است که در زمان انتخاب دستگاه باید مورد توجه کارشناسان قرارگیرد. واحد لیتر در روز یا LPD معیاری از میزان مصرف آب در آزمایشگاه است. این میزان برای مصرف یک آزمایشگاه متوسط، کمتر از ۵۰ لیتر در روز و برای یک آزمایشگاه پر مصرف، بیش از ۵۰ لیتر در روز در نظر گرفته شده است.